Uwielbiam śpiewać- uwielbiam to, kocham to, to jest moja pasja. Lubię także angielski, zatem anglojęzyczne piosenki są dla mnie w jaki sposób najbardziej wskazane. Lubię Adele, która od niedawna jest na polskim rynku poważaną artystką, a już zabłysnęła swoim idealnym, lekko chrypliwym głosem. Śpiewam gdy tylko mogę- w szkole, ponieważ chodzę na szkolny chór; w domu, pod prysznicem; w każdej wolnej chwili, tak w jaki sposób mówiłam poprzednio tylko i jedynie dlatego, że lubię to, ponieważ nie wiąże z tym swoje przyszłości. Owszem byłoby to przyjemne, niemniej jednak ja bardzo się stresuję przed występami publicznymi, nie tylko wokalnymi, niemniej jednak każdymi- po prostu wszyscy obserwujący każdy mój ruch są dla mnie jak drapieżcy czyhający tylko na to, by jakoś mnie skomentować, żeby mi dopiec, żebym poczuła się źle.

Dlatego tez śpiewam i piszę własne piosenki w domu, a śpiewam w chórze ( nie śpiewam partii solowych)tylko i tylko dlatego publicznie, ponieważ nie słychać osobiście mojego głosu- nie stresuje się wówczas tak bardzo, słychać mnie, niemniej jednak nie jestem główną atrakcją rozwścieczonego tłumu- jestem częścią całości. Lubię artystyczne zajęcia dlatego również chodzę na kółko teatralne w szkole i pisze własne wiersze. Wiem to dziwne w dziej szych czasach, zajmować się poezją, gdy wiele osób jej szczerze unika i nie rozumie, ale dla mnie jest to uwolnienie duszy i stresu dnia zwykłego i tak jak poprzednio, robię to, ponieważ lubię to. I nie ważne w jaki sposób jest mi źle, w jaki sposób sytuacja mnie przygniata i jak czuję się pusta i odosobniona, bez wyrazu i bez siły, muzyka, śpiew i poezja zawsze mi pomagają. Lubię piosenki z wyrazistą puentą, z silnym faktycznym tekstem. Uwielbiam śpiewać o jakimś przesłaniu, czuć siłę, kiedy przekazuje jakiś sens. Kiedy wiem o czym mówię i znam wartość osobistych przekonań. To w tej chwili to daje mi siłę żeby stawiać czoła coraz to nowym wyzwaniom, aby nie poddawać się na półmetku, żeby brnąć dalej.

Kocham wszystkie sporty! Lubię to uczucie, kiedy wygrywam z jakimś rywalem, uwielbiam ból mięśni po udanym treningu, intensywne zakwasy, a po nich relaksujący masaż. Uwielbiam atmosferę na boisku, ma stadionie i na trybunach- to gdy kibicie Cię dopingują, wierzą w Ciebie, wolą wygranej tożsamo jak ty, dają Kobiety i mężczyźni siłę, byś się nie poddawał. Uwielbiam to, kiedy wiem, że zwyczajne krzyki i słowa mogą dać mi niewyobrażalną siłę. Gdy jestem zmęczona i słaba wstaję, otrzepuję się z kurzu, nie zważam na swoje rany, zranienia- biegnę dalej, jakby od wygrania meczu zależało moje życie. Ten dreszczyk emocji, kiedy przegrywamy jednym punktem na trzydzieści sekund przed końcem- gdy posiadamy szanse, ale nie wiadomo czy nam się uda i wyłącznie nasza determinacja ma możliwość pomóc nam wygrać. Uwielbiam także przegrywać. Przegrana uczy mnie pokory do życia, wiem, że nie jestem cudotwórcą i nie w każdym momencie się udaję, wtedy najlepiej pragnę się doskonalić, wówczas mam najwięcej siły do intensywnego treningu. To wówczas teraz pojawia się we mnie ta siła- zapominam o wszystkim- kolejny mecz jest dla mnie nową kartą, nowym wyzwaniem, do którego musze się godnie przygotować! Zapewne zastanawiacie się co mnie tak nakręca, co sprawia, że lubię to, co robię i jaki jest mój ulubiony sport. Otóż jest nim piłka ręczna. Zastanawiacie się pewnie, dlaczego zwykła dziewczyna uwielbia tak brutalny sport. Odpowiedź jest w pytaniu- ponieważ ten sport jest brutalny. Można się wyżyć. Można wiedzieć, że rodzina- twoja drużyna są z tobą. To w chwili obecnej w tym sporcie najważniejsza jest współpraca. Jeśli jeden obrońca nie pomoże drugiemu, nie posunie się w jego stronę to zawodnik przedrze się przez obronę i cała drużyna dostanie po dupie, bo być może wpadnie bramka. Zatem zawodnicy muszą sobie pomagać, ale także wykazywać indywidualność. TO właśnie umiejętność doskonałego balansu.

Źródło: http://nasze-opinie.co.pl.